اثربخشی درمان فراشناختی بر نقایص شناختی سالمندان مصرف کننده مواد

سلامت روانی افراد سالمند مصرف کننده­ ی مواد همواره منظور نظر پژوهشگران فعال در حیطه ­ی اختلالات مربوط به مصرف مواد بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر نظم­ جویی شناختی و سوگیری توجه افراد سالمند مصرف کننده­ ی مواد شهر همدان انجام گرفت. روش این مطالعه، نیمه  تجربی از نوع پیش­آزمون-­پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه­ ی آماری پژوهش شامل تمام بیماران مرد سالمند وابسته به مواد مخدر مراجعه­ کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر همدان بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه­ گیری خوشه­ ای استفاده شد. حجم نمونه شامل 40 نفر از افراد سالمند مصرف کننده­ ی مواد حائز معیارهای ورود به مطالعه می ­شد. این افراد به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر)،جایگزین شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه درمان فراشناختی اجرا شد، در حالی که در این مدت به گروه گواه هیچ آموزشی داده نشد. ابزار این مطالعه شامل آزمون رنگ-واژه استروپ (بارهایم، لامی، پرگامین، باکرمنز، و ون ایجزردون، 2007) و سبک­های نظم­ جویی شناختی هیجانی (گارنفسکی، کرایج، و اسپینهاون، 2002) می­شد. یافته­ های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فراشناختی باعث کاهش نظم­ جویی شناختی منفی و سوگیری توجه، و افزایش نظم­ جویی شناختی مثبت افراد سالمند مصرف کننده ­ی مواد شده است. نتایج پژوهش در قالب الگوهای فراشناختی و الگوهای مربوط به سوءمصرف مواد مورد بحث و تفسیر قرار گرفت.